eftir Charles Baudelaire,úr Le Spleen de Paris – petits poèmes en prose (1869) Þetta líf er spítali þar sem hver sjúklingur er haldinn þeirri þrá að skipta um rúm. Þessi kysi heldur að þjást fyrir framan ofninn og hinn telur að sér myndi batna við gluggann. Mér virðist sem svo að ég væri ávallt vel …
Bíóveturinn mikli 2017-2018
Líklega hef ég aldrei farið jafn oft í bíó og ofangreindan vetur í Berlín. Þá vildi nefnilega svo til að haldnir voru í Berlínarborg þrír viðburðir, hver á eftir öðrum, sem á erlendum málum kallast “retrospective”. Ef til vill segir það sína sögu um kvikmyndamenningu á Íslandi að ekkert íslenskt orð er mér tamt á …
Til hvers eru rithöfundar?
Menn velja sér misháleit viðfangsefni í lífinu. Til dæmis rithöfundurinn sem komst í fréttirnar um daginn því honum fannst sér samboðið að “taka Guðberg á þetta” (kannski af því að el maestro hefur látið lítið að sér kveða uppá síðkastið) með því að dissa MeToo í riti. Sem honum er auðvitað frjálst að gera í …
Um Palestínu og fleira
Mér gekk alveg glimrandi vel að sniðganga Júróvisjon þetta árið, eins og reyndar öll önnur ár. Ef út í það er farið, þá fæ ég aldrei jafn sterklega á tilfinninguna að ég sé frá annarri plánetu en þegar þessi söngvakeppni stendur yfir. Jú, nema kannski þegar Ísland keppti á HM í fótbolta. Eða í þetta …
Nýtt líf, nýtt net
“Þér sjáið að stundum voru til menn sem treystu því að morgundagurinn hlyti ekki að verða nákvæmlega eins og dagurinn í dag.” – Sigfús Daðason, Fá ein ljóð Fyrir talsvert löngu gaf Jóhanna vinkona mín mér heimasíðu í afmælisgjöf. Lengi var ég þó heldur tregur til að þiggja þessa góðu gjöf, því satt best að …
Lissabon sumarið 2017
Ykkur finnst túrisminn kannski slæmur í Reykjavík, en ég get lofað að hann er verri í Lissabon. Eftir kreppuna (sem var ekki löndunum á jaðri Evrópu að kenna sama hvað hver segir) hefur Portúgal orðið háðara túrisma en áður, ásamt því að margir ferðamenn sem áður hefðu farið til Marokkó, Túnis eða Alsírs flykkjast nú …